ستاره شناسان اخیرا درصدد برآمده اند تا دریابند در صورت نزدیک شدن زمین به یک سیاه‌چاله و بلعیده شده توسط آن چه میزان نیرو ایجاد شده و سطح تخریب به چه شکل خواهد بود.

به گزارش دنیای نجوم از علم نجوم منجمان تمایل دارند تا سناریوی کیهانی بلعیده شدن زمین توسط یک سیاه‌چاله را پیش بینی کنند و برای آنها میزان نیرو و انرژی ایجاد شده و تاثیر بلعیده شدن زمین بر شکل سیاه چاله مهم است.

در واقع ستاره شناسان مایلند بدانند که در صورت بلعیدن شدن زمین توسط یک سیاه‌چاله، این پدیده کیهانی تا چه میزان گسترده تر می شود و چه میزان انرژی از آن خارج خواهد شد.

بر اساس محاسبات انجام شده منجمان ، بلعیده شدن زمین توسط یک سیاه‌چاله منجر به رهاسازی انرژی معادل ۵۵ کوین تریلیون برابر مصرف انرژی سالانه زمین خواهد بود، اما برای یک ابرسیاه‌چاله طعمه ای به مانند زمین تنها یک اسنک ساده تلقی می شود که می تواند تنها یک صدم تریلیون درصد بر گستردگی افق رویداد بیفزاید.

چند ماه پیش بود که منجمان برای اولین بار در تاریخ، ستار‌ه‌ شناسان اعلام کردند توانسته‌اند اولین تصویر واقعی از این پدیده را دریافت کنند که این موفقیت در نتیجه استفاده از چندین تلسکوپ مختلف در سرتاسر کره زمین بدست آمده است. قبلا ترسناک‌ترین ناحیه شناخته شده کیهان تنها در سطح تئوریک مورد بحث بود، اما عکس های گرفته شده از این پدیده، واقعیت عینی آن را ثابت کرد.

در واقع سیاه‌چاله به بخشی از فضا گفته می‌شود که در آن جرم بسیار زیادی در منطقه ای بسیار کوچک متمرکز شده است. برای مثال فرض کنید جرمی به اندازه ۱۰ برابر خورشید در ناحیه‌ای به اندازه قطر شهر نیویورک جمع شده و یا جرم زمین را بتوان در سر یک خودکار جای داد و یا به اندازه یک توپ تنیس درآورد. بر این اساس حجم سیاه چاله کوچک است، اما جرمی بسیار سنگین دارد تا جاییکه یک قاشق غذاخوری از آن، جرمی برابر با نهصد میلیارد تن دارد.

این فضای بسیار متراکم و فشرده منجر به ایجاد میدان گرانشی بسیار قدرتمندی خواهد شد، به نحوی که حتی نور نیز قادر به گریختن از آن نیست. اگر زمین هم به افق رویداد این پدیده نزدیک شود در نهایت محکوم به بلعیده شدن توسط آن خواهد بود.

روند عجیب شکل گیری سیاه‌چاله

برای نخستین بار ایده وجود این پدیده با استفاده از نسبیت عام انیشتین پیش‌بینی شد. این نظریه پیش‌بینی کرد، هنگامی که ستاره‌ای سنگین بمیرد، ناحیه‌ای با جرم بسیار سنگین از آن باقی می ماند که در نهایت هم این جرم بسیار متمرکز شده منجر به تشکیل سیاه‌چاله می‌شود.

معمولا شناسایی این پدیده با استفاده از نحوه حرکت اجسامی صوت می گیرد که در اطراف آن در حرکت هستند. تمامی اجسامی که جسارت کرده و به آن نزدیک می شوند به درون سیاه چاله مکیده خواهند شد. این جسم می تواند یک ستاره باشد در این صورت ستاره یاد شده از هم فروپاشیده شده و به درون این جرم عجیب مکیده خواهد شد. به این حالت در علم نجوم برافزایشی می گویند که در آن ستاره حالتی دیسک مانند به خود می گیرد و به درون چاله سیاه سقوط خواهد کرد. ناگفته نماند به دیسک بوجود آمده نیز قرص برافزایشی گفته می‌شود.

اکثریت سیاه‌چاله‌ها از مرگ ستاره‌های بسیار سنگین، خصوصا ستاره‌های نوترونی متولد می‌شوند. هیچ چیزی در فضا قدرتمندتر از یک سیاه چاله عمل نمی کند. یکی از اثرات شناخته شده ‌ای که تصور می‌شود به دلیل قرار گیری در مجاورت سیاه‌چاله بروز خواهد کرد کند، با نام اسپاگتیفیکیشن موسوم است و بدین معناست که اگر خیلی به این پدیده نزدیک شوید به مانند اسپاگتی، کش خواهید آمد.

شایان ذکر است که سیاه‌چاله ساگیتاریوس‌ ای (Sagittarius A) یک نمونه فوق سنگین در مرکز کهکشان راه شیری است.

منبع: sciencealert